Κάποτε το Βιβλιόσπι(ρ)το μιλούσε για κάποια (Σχολική) Βιβλιοθήκη. Αυτό έληξε στις 31/8/2011. Τώρα μιλάει για άλλα. Η αγάπη για κάποια πράγματα δεν έχει ημερομηνία λήξης


Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Βιβλιοπαρουσίαση: "Ανεμοδαρμένα Ύψη"

"Ανεμοδαρμένα Ύψη". Εντυπώσεις από τη μαθήτρια του 39ου Λυκείου, Μαρία Νετζίπι.
(Μας το είχε γράψει πριν καιρό, όμως τότε δεν είχαμε μπλογκ για να την κάνουμε διάσημη βιβλιοκριτικό!..Ποτέ δεν είναι αργά.. Τώρα που είναι στη Γ' Λυκείου, πριν τη χάσουμε λόγω διαβασμάτων,  την ευχαριστούμε από εδώ και επίσημα για τη συνεισφορά...)

Η Έμιλυ Μπροντέ, μέσα απο το μοναδικό αυτό κλασσικό βιβλίο, σε ταξιδεύει σ' ένα κόσμο διαφορετικό, ίσως ξεθωριασμένο για την εποχή μας, αλλά τόσο μαγικά δοσμένο, που δεν αργεί να σε κάνει κομμάτι του. Διαβάζοντάς το σου δημιουργεί την εξής απορία: Γιατί ένας συγγραφέας να διαλέξει να δημιουργήσει δύο τόσο μοναδικά εξωρενικούς χαρακτήρες που με μια πρώτη ματιά σού δίνουν την αίσθηση ότι δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν και κανέναν τρόπο να σε ταξιδέψουν; Αυτή όμως είναι και η μαγεία που χαρακτηρίζει αυτό το βιβλίο...

Δυο άνθρωποι που σκορπίζουν μονο δυστυχία, που γεννάνε μόνο άσχημες καταστάσεις αλλά ταυτόχρονα δυό τόσο ανθρώπινοι χαρακτήρες και απτοί, που το μόνο που τους εξιλεώνει είναι η αγάπη τους. Το πιο όμορφο είναι ότι ούτε η κακία του ούτε ο εγωισμός της μπόρεσαν να τους κρατήσουν χώρια, ούτε η ζωή, ούτε ο θάνατος...
Ο Χίθκλιφ είναι ένας απο τους ίσως πιο απωθητικούς χαρακτήρες της κλασσικής λογοτεχνίας, το μόνο που σώζει την ψυχή του είναι η αξεπέραστη αγάπη του για την Κάθι. Ίσως ακόμα περισσότερο όταν εκείνη δεν είναι εκεί. Η σκληρότητα της κακίας του γίνεται σκόνη μπροστά στον έρωτά του για τον μοναδικό άνθρωπο που κατάφερε ποτέ να τον αγγίξει... σε κείνη  χρωστάει την καταστροφή και ταυτόχρονα τη ζωή του...

Υπάρχουν δύο εξαιρετικά μοναδικές φράσεις που οι δυό τους χρησιμοποιούν για να περιγράψουν τον έρωτά τους.
Εκείνη λέει: "Αν τα πάντα εξαφανιζόντουσαν και αυτός παρέμενε, θα μπορούσα να συνεχίσω να υπάρχω. Και αν όλα τα υπόλοιπα υπήρχαν και αυτός χανόταν, τότε το σύμπαν θα ήταν ξένο για μένα".
Εκείνος λέει: "Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τη ζωή μου! Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς την ψυχή μου!"

Τα Ανεμοδαρμένα Ύψη είναι ένα από τα σπουδαιότερα αριστουργήματα όλων των εποχών, που μπορεί να σε ταξιδέψει, αλλά και να σε διδάξει για το μεγαλείο του έρωτα.
Μαρία Νετζίπι, 39ο Λύκειο
Άλλες πληροφορίες:
Είχε κυκλοφορήσει παλιότερα και με τον τίτλο "Ο Πύργος των Καταιγίδων". Έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο, με μεγάλη επιτυχία και επίσης έχει γίνει αρκετές φορές σειρά στο BBC.
Δανείζεται απο τη συλλογή μας (Ταξιθετικός Αριθμός ΞΜ BRO) και θα ήταν ενδιαφέρον να το διαβάσετε και να δείτε σε DVD και κάποια απο τις κινηματογραφικές εκδοχές (υπάρχει μία του 1939 και μία του 1992) για να κάνετε συγκρίσεις... 
Η τελευταία, του 1992, ήταν με τη Ζιλιέτ Μπινός και τον Ρέιφ Φάινς. Οι κριτικές που πήρε ήταν πολύ καλές. Δεν την έχω δει. Θυμάμαι όμως, (προ αμνημονεύτων χρόνων!...) που είχα δει με τη μητέρα μου την παλιά, -ασπρόμαυρη- και είχε χαραχτεί στο παιδικό μυαλό μου ιδιαίτερα η εικόνα του άγριου Χίθκλιφ! Δεν ξέρω βέβαια πώς θα ήταν αν την ξαναέβλεπα τώρα. Ίσως μου φαινόταν φτωχή. (Ίσως).
Αντιγράφω εδώ μια παρουσίαση από ιστοσελίδα κάποιου βίντεο κλαμπ, για την ταινία του 1992, που η περιγραφή της μας βάζει στην ατμόσφαιρα με τρόπο διαφορετικό. Η βαθμολογία που είχε πάρει η ταινία από τους αναγνώστες της ιστοσελίδας ήταν 9/10!
"Μια νύχτα με καταιγίδα ένας ταξιδιώτης βρίσκει καταφύγιο σε κάποιον απομονωμένο πύργο. Ένα φάντασμα εισβάλλει στο δωμάτιό του. Είναι η αφορμή για να ξετυλιχτεί η ιστορία του Χίθκλιφ και της Κάθι: δυο εραστών που έπεσαν θύματα του κοινωνικού ανταγωνισμού και του εγωισμού".
Κατερίνα Τζαμουράνη, υπεύθυνη βιβλιοθήκης

Δεν υπάρχουν σχόλια: